پیش از انقلاب ، قبل از اینکه کنکور سراسری برگزار شود تعداد و ظرفیت پذیرش
همه رشته های دانشگاهها اعلام میشد و بعد از کنکور هم نمرات تراز شده
شرکت کنندگان کنکور هم به ترتیب در روزنامه ها منتشر میشد
و بعد از انتخاب رشته اسامی قبولشدگان رشته های مختلف در
همان روزنامه ها به اظلاع همگان میرسید
با این روش احتمال خطا و تقلّب تا حدّ زیادی کم میشد زیرا به فرض
اگر داوظلبی رشته داروسازی تبریز را انتخاب میکرد هم ظرفیت پذیرش را در
اختیار داشت و هم اسامی قبولی ها را و هم نمرات آنها را ،و اگر خودش پذیرفته نبود با مراجعه ساده به نمرات ، می فهمید که قبولشدگان نمرات بالاتری از او
داشته اند.امّا در مورد سهمیه ها...
آنموقع یک سهمیه تحت عنوان « سهمیه نخست وزیری» وجود داشت که در ظاهر متعلق به مناطق محروم بود . در هر رشته ای حدود 4 یا 5 نفر به انتخاب همان نهاد نخست وزیری (اولویت انتخاب و چگونگی آن ربط چندانی به نمره کنکور نداشت)
به قبولشدگان اعلامی در روزنامه ها اضافه میشدند. مثلا ما در رشته ریاضی
ورودی 53 طبق اعلام در دفترچه و روزنامه بایستی 35 نفر میبودیم امّا وقتی در
کلاس حضور پیدا کردیم دیدیم 40 نفریم آن 5 نفر سهمیه نخست وزیری بودند.
در سال 54 بچه های داروسازی اسامی اعلامی از طرف وزارت را از طریق روزنامه درآورده بودند و از حضور افرادی که اسم نداشتند جلوگیری کرده بودند و این مساله
باعث درگیریهای شدید در دانشکده داروسازی شده بود بطوریکه یکی از نفرات اضافی را با مشت و لگدزده بودند و از پلّه ها پایین انداخته بودند.....
- ۹۳/۰۷/۱۴
