یک خاطره از زمستان دانشگاه تبریز
دی ماه سال 54
...........................................
برف سنگینی در تبریز باریده بود و کلاسهای اوّل وقت نیمه تعطیل بود
ما بر و بچه های علوم که در ساختمان 11 کلاس داشتیم با بچه های
ساختمان 6 فنّی در میدانی به وسعت آمفی تئاتر رو باز دانشگاه یا همان چاله
عمران یک مسابقه و جنگ دوستانه « گلوله برفی » شروع گردیم .این بازی
پرهیجان در ادامه اش با پیوستن نیرو های کمکی طرفین وسعت بیشتری یافت
طوری که رییس گروه ریاضی روانشاد دکتر اصفهانی زاده استاد جبر خطّی هم در
ورودی دانشکده چند گلوله برفی نوش جان کرد...
هرطرف که به طرف گروه دیگر یورش میبرد علاوه بر برف باران کردن طرف مقابل
از آنها گروگان هم میگرفت وبا خود میاورد، گروگان را جلوی دانشکده خودی روی برف میخوابندند و هر چی برف میشد جمع کرد رویش میریختند .....
بعد از مدتّی که خسته شدیم هر دو گروه تصمیم گرفتیم باهم بریم در دانشکده کشاورزی و دو سه نفر از دوستان مشرکمان را که در کشاورزی توی کلاس بودند
از برف خوری بی نصیب نذاریم...تصور کنید حدود دویست نفر با گلوله های برفی
در دست دسته جمعی از پله های دانشکده کشاورزی بالا رفتیم و جلوی در کلاس
جمع شدیم ، در زدیم و دوستمان را صدا کردیم ، دوستمان که اسمش یادم رفته
دوزاریش افتاده بود و از کلاس بیرون نیامد..در کلاس را باز کردیم و از استاد حاضر در کلاس اجازه خواستیم که خودمان ایشان را ازکلاس خارج کنیم. استاد که تعداد زیاد
و برف های در دست و نیّت خیر ما را متوجه شده بود اجازه داد، حدود ده نفر از بچه ها وارد کلاسی که حدود چهل پنجاه کیپ کیپ نشسته بودند شده و دوست عزیزمان را روی کولشان گرفته و بیرون آوردند ... بقیه اش را هم که بهتر میدانید....
- ۹۳/۰۷/۰۸
